Όπως και να έχουν τα πράγματα, αυτή η ιστορία, είναι μια καλή αφορμή για τον ΠΑΟΚ να αναπροσαρμόσει την πολιτική του και τη ρότα του. Διότι τον τελευταίο χρόνο τουλάχιστο, πολλά πράγματα έχουν γίνει λάθος.
Τα τελευταία χρόνια, ο ΠΑΟΚ έγινε ανταγωνιστικός στην πρώτη ταχύτητα της Ελλάδας και στη δεύτερη ταχύτητα της ευρωπαϊκής ποδοσφαιρικής σκηνής, όχι γιατί είχε εκατομμύρια, που έτρεχαν από τα μπατζάκια κάποιων, αλλά γιατί διοικήθηκε «ποδοσφαιρικά», είχε ποδοσφαιρική τεχνογνωσία και εξασφάλισε, λόγω του Ζαγοράκη έναν βαθμό συσπείρωσης, που άγγιξε κάποια στιγμή ακόμη και το 100%. Ήταν το ιδανικό περιβάλλον για να προχωρήσει μια ομάδα.
Όλο αυτό το «έργο», που παίχτηκε για σχεδόν 3,5 χρόνια στην Τούμπα, άρχισε να γκρεμίζεται πέρσι περίπου τέτοια εποχή (μετά τη ρεβάνς με την ΑΕΚ έγραφα για το τέλος της belle époque) και κατεδαφίστηκε το προηγούμενο καλοκαίρι, όταν παίχτηκε εκείνο το θέατρο, μ΄ εκείνο τον τύπο που εμφανίστηκε σαν μεγιστάνας και σωτήρας, ενώ στην πραγματικότητα δεν είχε μαντήλι να κλάψει. Κι εκείνο τον τύπο, δεν τον εμφάνισα εγώ στην καθημερινότητα του ΠΑΟΚ και βέβαια, δεν εγγυήθηκα εγώ γι΄ αυτόν.
Εκείνο το καλοκαίρι, η ζημιά που υπέστη ο ΠΑΟΚ ήταν ανεπανόρθωτη κι αυτό νομίζω πως έχει αναλυθεί. Αυτό που περνάει σήμερα ο ΠΑΟΚ, με τις μεγάλες δυσκολίες στο οικονομικό, έχει τις ρίζες του στο προηγούμενο καλοκαίρι. Κι όσοι έβλεπαν το έργο που πάει, ήταν οι περίφημοι… προσωπολάτρες.
Εκείνη την εποχή ήρθε η οριστική αποκαθήλωση του Ζαγοράκη, που ήταν αυτός που εμπνεύστηκε το «έργο» που παίχτηκε σχεδόν 3,5 χρόνια στην Τούμπα κι αυτός, που το σκηνοθέτησε και το έτρεξε.
Ο Ζαγοράκης δημιούργησε βέβαια ένα άνοιγμα, κύρια γιατί παρασύρθηκε και προσπάθησε, χωρίς να έχει τα σίγουρα έσοδα, να δημιουργήσει μια ακόμη πιο ανταγωνιστική ομάδα, που θα διεκδικούσε σε μόνιμη βάση το πρωτάθλημα. Ήταν όμως αυτός, που έδειχνε ότι μπορούσε να κουμαντάρει το καράβι και στις στραβές και να μην το αφήνει να πέφτει σε ξέρες. Ήξερε να διοικεί μια ποδοσφαιρική ομάδα (για εταιρία, δεν είμαι καθόλου σίγουρος).
Η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου, αυτό το εκτίμησε και ξενέρωσε όταν εκδιώχτηκε με τον τρόπο, που εκδιώχτηκε από τον ΠΑΟΚ. Ο καθένας από σας, μπορεί να ισχυριστεί ότι τα 656 εισιτήρια στο πρώτο εντός έδρας παιχνίδι του ΠΑΟΚ (με την Τρίπολη), μετά την αποπομπή του, είναι συμπτωματικό γεγονός και αποτέλεσμα της… οικονομικής κρίσης ή της πώλησης του Βιεϊρίνια.
Εγώ πάλι λέω ότι τον κόσμο δεν μπορείς να τον ξεγελάσεις. Ότι μπορείς να κοροϊδέψεις λίγους για πολύ, πολλούς για λίγο, αλλά όχι όλους για πάντα. Για την ακρίβεια, ο Αβραάμ Λίνκολν το είπε, αλλά μου άρεσε και του το έκλεψα.
Τον Αύγουστο, ο Σαχπατζίδης έβαλε στον ΠΑΟΚ 900.000 ευρώ. Αν θυμάμαι καλά, απευθείας τις 200.000 ευρώ, άλλες 500.000 ευρώ που αρχικά εμφανίστηκαν ως χρήματα του Φλωρίδη (όταν έπρεπε να φανεί ότι είναι… πλούσιος), αλλά στην πορεία αποδείχτηκε ότι τα έβαλε αυτός, κι έδωσε άλλες 200.000 ευρώ στον Πανσερραϊκό για τη μεταγραφή του Γεωργιάδη.
Μ΄ αυτά τα χρήματα, που ήταν περίπου το 1/20 του ετήσιου μπάτζετ του ΠΑΟΚ, ο Σαχπατζίδης θεωρήθηκε «μεγάλος χρηματοδότης του ΠΑΟΚ», ακόμη και σήμερα κάποιοι τον αποκαλούν «μεγαλομέτοχο του ΠΑΟΚ» (αυτοί που το καλοκαίρι αποκαλούσαν Έλληνα Μπερλουσκόνι τον Φλωρίδη κι έλεγαν ότι αν δεν δώσει το ΟΚ ο Σαχπα, πλοίο του Μαρινάκη δεν βγαίνει από το λιμάνι) και με την αποπομπή του Ζαγοράκη, θεωρήθηκε πως είναι το κουμάντο του ΠΑΟΚ.
Ο Σαχπατζίδης συνελήφθη τη Μεγάλη Εβδομάδα και το προσωπικό του δεν αφορά κανέναν, πλην του ιδίου και το αν είναι αθώος ή ένοχος, δεν είναι δική μας δουλειά. Η πραγματικότητα είναι, πως η εμπλοκή του στον ΠΑΟΚ, αποδεικνύεται βλαπτική για τον σύλλογο, που αυτές τις μέρες συκοφαντείται και λοιδορείται.
Κάποιοι μπορεί να πιστεύουν ότι η απομάκρυνσή του από τον ΠΑΟΚ, μετά τα τελευταία γεγονότα, αφήνει τον ΠΑΟΚ στο έλεος του Θεού, καθώς ο Βρύζας υπολόγιζε στα εκατομμύριά του για να «καθαρίσει» μέτωπα και μην έχει ο ΠΑΟΚ προβλήματα με την ΟΥΕΦΑ στις 30 Ιουνίου.
Εγώ ξέρω ότι πριν τα γεγονότα, η διοίκηση του ΠΑΟΚ εξουσιοδότησε μάνατζερ να βρουν ομάδα για τον Αθανασιάδη, με τιμή πώλησης γύρω στα 2-3 εκατομμύρια, όσα θα λείπουν από την ΠΑΕ τον Ιούνιο. Πως γίνεται αλήθεια να έχεις μεγάλο χρηματοδότη, που θα «καθαρίσει» τη μπουγάδα και την ίδια ώρα να θέλεις να πουλήσεις παίκτη ή παίκτες, για να βρεις τα χρήματα, που σου λείπουν;
Για να μην τα πολυλογούμε, τον τελευταίο χρόνο, κάποιοι πλάνεψαν τον κόσμο του ΠΑΟΚ, τον οδήγησαν στον διχασμό και στην ουσία κατέστρεψαν αυτό που χτίστηκε τα τελευταία χρόνια στην Τούμπα, επειδή μπέρδεψαν τα φύκια με τις μεταξωτές κορδέλες.
Ο ΠΑΟΚ ήταν πάντα ένα μεγάλο μέγεθος, που ουδέποτε, όμως, είχε Κόκκαλη ή Βαρδινογιάννη και το πιο πιθανό είναι να μην έχει ποτέ. Ο ΠΑΟΚ είναι μια ομάδα, που τα τελευταία χρόνια αναγεννήθηκε και έγινε ανταγωνιστικός, γιατί ακολούθησε μια συγκεκριμένη συνταγή, που πέτυχε.
Όλα αυτά, που έγιναν τον τελευταίο καιρό και τα γεγονότα των τελευταίων ημερών, είναι μια καλή αφορμή για να θυμηθεί όλο το σύστημα του ΠΑΟΚ, τον μόνο δρόμο, που μπορεί σήμερα να οδηγήσει αυτή την ομάδα σε καλύτερες μέρες.
Είναι ο δρόμος του ρεαλισμού, της αυτογνωσίας, των ξεκάθαρων λόγων, της σύμπνοιας, της αγάπης για τον ίδιο τον ΠΑΟΚ και του περίφημου οράματος, που βασίζεται σε πράξεις και όχι σε κούφια λόγια, γιατί απ΄ αυτά, όλοι χόρτασαν τελευταία. Σ΄ αυτό το δρόμο, οι νεοπλουτίστικες συμπεριφορές, δεν έχουν θέση, γιατί ο ΠΑΟΚ δεν ήταν ποτέ μια ομάδα με τέτοιες συμπεριφορές.
Όλα αυτά ενδεχομένως μπορούν να γίνουν ακόμα και χωρίς τον Ζαγοράκη, για τον οποίο όσοι τον αναπολούν προσωπικά, θα πρέπει να γνωρίζουν ότι δεν είναι Ντέμης. Αυτός, δεν θα ξαναγυρίσει.
